maandag 20 december 2010

Zuidelijke woorden vanuit Hawaii

Een zachte bries waait over mijn rug. In de verte hoor ik de oceaan op het strand stuk slaan. Een grijze wolk rolt van de vulkaan naar beneden. De kinderen uit de buurt spelen op straat.
Deze veranda is mijn nieuwe tropische huis. Knalgroene gekko's rennen over de roze, houten vloer en de rieten wanden. De klamboe boven mijn bed wiegt in de wind. Hier word ik 's ochtends wakker gemaakt door de ochtendzon en de vogels. Hier zit ik 's middags met uitzicht over de oceaan te schrijven. Hier zie ik 's nachts de sterren fonkelen. Ik bekijk dit eiland vanuit dit veilige plekje.

Veel heb ik nog niet van Hawaii gezien, maar vanaf hier zie ik wel dat dit niet het Hawaii is dat ik van de plaatjes ken. Ik zit op de Big Island. De vriendin bij wie ik logeer, noemt dit eiland 'de basischakra' van de Hawaiiaanse eilanden reeks.(Er zijn zeven eilanden, en Hawaii zelf is het grootste en zuidelijkst gelegen eiland.) Hier dragen de hippie's geen serene witte kleren, maar hebben vieze nagels van het werken op de koffieplantages. Hier heb je niet altijd een knalblauwe lucht, maar is het eiland gehuld in vog - een vulkanische mist, die ontstaat doordat het hete lava afkoelt in de zee. Hier heb je geen witte maar zwarte stranden, en regelmatig valt er een tropische regenbui.Ik drink geen cocktails, maar warme chocolademelk.
Ik voel me gegrond hier. Geankerd in de oceaan waar ik op uit kijk.

De eerste keer dat ik in die helder blauwe zee dook, stak meteen een reuzenschildpad naast mij zijn kop boven het water uit. En even later sprong een eindje verder een dolfijn hoog de lucht in. 'Aloha!' zei Hawaii. 'Welkom.'

Ik dreef op mijn rug op de zoute deining. Ik dacht aan de overtocht over de atlantische oceaan, die ik jaren geleden heb gemaakt. Toen sprongen we regelmatig over boord, om naast het schip te drijven. De golven waren zo groot, dat in een dal het schip uit het zicht verdween en ik alleen nog maar water zag. Duizende meters ongekende diepte onder me, eindeloze lucht boven me, alleen maar zee om me heen. Ik was nog nooit door zoveel ruimte omgeven.

Dit eiland drijft in diezelfde ruimte. Als een schildpad. Deze veranda is mijn schild. En mijn schip. Ik sta op de punt, met mijn armen gespreid, en zeil de wereld tegemoet.

2 opmerkingen:

  1. dag lief, wat zit je daar te stralen op je terrasje. Fijn dat je geniet. Leny

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat een mooi beschreven welkom op jouw hawaii ;) Xm

    BeantwoordenVerwijderen