zondag 25 juli 2010

Open Dharma

Op dit moment ben ik bij de Open Dharma retraite in Zuid Oost Groningen.

Ik bevind me in een cirkel. Omsloten door een O van stille mensen. Simpelweg omdat we allemaal stil zijn, en samen op deze plek zijn, vormen we een cirkel.

We zijn omgeven door een open landschap. Vlakke Groningse akkers. En in de meditatiehal spreken of zwijgen Jaya en Gemma, de leraressen van Open Dharma.

Zij sluiten de cirkel. Omarmen de O. OM-armen de O. Tien jaar terug ontmoette ik ze in India. Ik werd geraakt, er ging iets open. Nu organiseer ik zelf een retraite en haal ze naar Nederland. Dat gebeurt eigenlijk vanzelf. Ook dat sluit de cirkel. Het brengt daar en hier samen. Binnen en buiten. Groningen en India.

maandag 19 juli 2010

O verijssel

In Overijssel komt de rollende O echt tot leven.

SLeM (Stichting Landschapstheater en Meer) heeft in de Provincie Overijssel een O van 130 bij 40 km op de grond gezet. Langs de contouren van de grootst mogelijke cirkel binnen de provincie hebben ze een enorme rode bal gerold. Hier zijn de hele zOmer activiteiten en een fietsroute. Het wordt afgesloten door het 'langste dorpsfeest'- alle dOrpen op de O vieren feest.

Een O om een prOvincie op de kaart te zetten. Om een kader te scheppen. Letterlijk een letterlijk kader. Een zichtbaar voorbeeld van hoe de taal mensen kan omringen en verbinden.

woensdag 7 juli 2010

De O

Een beetje laat, maar bij deze een nieuw juli thema. De O.

Ik verzamel mijn hele leven al o's. Al voordat ik kon praten, liet ik in mijn hoofd de O galmen. Ik woonde op een schip en daar zijn veel 0-woorden te vinden. Fok, wolk, golf, tros, log, oost. Ik liet de o's lang door mijn hoofd rollen, voordat ik ze mijn mond uit liet komen.

De O is een cirkel, een kring, met een klank er in. Het is een open letter en toch omvattend. Voor mij is het de eerste letter van het alfabet, de letter waar mijn taal mee begon.

Ook nu verzamel ik ze weer. O's. Ik vond een galmende O in de OM klank in India. Ik sloot me aan bij Open Dharma. Ik houd van de Oostenwind en van Ochtenden en zeilde over de Oceaan.

En nu, nu ben ik in Ommen. Een open plek in het bos. Tussen bomen. Overal o's dus. Ingangen in de taal.

Ik heb dit jaar vaak de is-o-latie opgezocht. Ik ben in een klooster gaan schrijven en in een caravan in de Spaanse bergen en nu in een huisje in Ommen. Zo maak in mijn eigen kleine cirkel. Ik trek een O in de aarde: hier ga ik schrijven.

Dat heb ik nodig. Een O op de grond. Omvattend en toch open. Een rond kader. En schrijven is nu een beetje het zwijgen van vroeger. Woorden verzamelen, nu niet in mijn hoofd, maar op papier - zonder ze meteen uit te spreken. De O vullen met mijn eigen woorden. En dan als ik OverstrOOm, maak ik er zinnen van.