We lopen met onze rugzakken de heuvel op. Onze voeten zakken weg in de natte veengrond. Ik spring van paars heideplantje naar steen om droge voeten te houden. De zee zou voor ons moeten liggen, maar ik zie haar nog niet. Pas na een uur lopen komen we op de punt van de klif aan de noordkant van the Isle of Skye.
Waar we verlatenheid hadden verwacht, staat een huisje.
'Shit,' denk ik. 'De coast guard, daar kunnen we natuurlijk niet kamperen.' Toch gaan we even kijken. De voorkant van het witte wachtershuisje is helemaal van glas en kijkt naar alle kanten uit over zee en de Herbriden.
De deur staat open. We gaan naar binnen en zien een bordje 'Welcome' hangen. Het duurt even, maar dan hebben we door dat dit huisje bedoeld is voor mensen zoals wij.
'A simple shelter in remote country for the use and benefit of all who love wild and lonely places,'stond er boven de haard.
Iemand heeft voor ons, wilde eenzamelingen, op het mooiste, afgelegen plekje van Schotland, een huisje gebouwd. Het vreemde is, dat het net lijkt alsof we er recht op af zijn gelopen. We hebben alles bij ons. We leggen de matjes met slaapzakken in het blauwgeschilderde slaapvertrek met stapelbed, dat op een achteronder van een schip lijkt. We zetten het gasbrandertje en de net ingekochte etenswaren in het kleine keukentje. En nemen plaats, met verrekijker, achter de glazen ramen. En dan is er alleen nog maar lucht, ruimte en een zon die er alle tijd voor neemt om achter de grijze contouren van de Herbriden te zakken. Elke minuut ziet de zee en de wereld er anders uit. Geland in een SchOtse goddelijke cirkel.
'He married me with a ring of bright water.'
Posts tonen met het label O. Alle posts tonen
Posts tonen met het label O. Alle posts tonen
donderdag 26 augustus 2010
dinsdag 24 augustus 2010
Ringed me round
Ik ben net terug van tien dagen Schotland. Omdat ik nog steeds wat o-tistisch ben, hebben we ons beperkt tot The Isle of Skye - een ruig eiland dat omgeven wordt door een cirkel, een ring van helder water. Daar las ik het boek van Gavin Maxwell, die daar samen met zijn otters in een verlaten baai woonde en schreef.
In zijn gedicht ' A ring of bright water' beschrijft hij voor mij het ultieme o-gevoel.
He has married me with a ring, a ring of bright water
Whose ripples travel from the heart of the sea,
He has married me with a ring of light, the glitter
Broadcast on the swift river.
He has married me with the sun's circle
Too dazzling to see, traced in the summer sky.
He has crowned me with the wreath of white cloud
That gathers on the snowy summit of the mountain,
Ringed me round with the world-circling wind,
Bound me tot the whirlwind's centre.
He has married me with the orbit of the moon
And with the boundless circle of the stars,
With the orbits that measure years, months, days, and nights,
Set the tides flowing,
Command the winds to travel or to be at rest.
At the ring's centre,
Spirit, or angel troubling the still pool,
Causality not in nature,
Finger's touch that summons at a point, a moment
Stars and planets, life and light
Or gathers cloud about an apex of cold,
Transcendent touch of love summons my world to being.
In zijn gedicht ' A ring of bright water' beschrijft hij voor mij het ultieme o-gevoel.
He has married me with a ring, a ring of bright water
Whose ripples travel from the heart of the sea,
He has married me with a ring of light, the glitter
Broadcast on the swift river.
He has married me with the sun's circle
Too dazzling to see, traced in the summer sky.
He has crowned me with the wreath of white cloud
That gathers on the snowy summit of the mountain,
Ringed me round with the world-circling wind,
Bound me tot the whirlwind's centre.
He has married me with the orbit of the moon
And with the boundless circle of the stars,
With the orbits that measure years, months, days, and nights,
Set the tides flowing,
Command the winds to travel or to be at rest.
At the ring's centre,
Spirit, or angel troubling the still pool,
Causality not in nature,
Finger's touch that summons at a point, a moment
Stars and planets, life and light
Or gathers cloud about an apex of cold,
Transcendent touch of love summons my world to being.
donderdag 5 augustus 2010
O-tisme
Ik ben de laatste tijd een beetje o-tistisch. Ik zoek een veilige O om me in te nestelen. Wil mijn wereld zo klein en rond mogelijk maken. Nu zeil ik en dat is de perfecte manier om in mijn eigen wereldje te blijven, terwijl ik wel reis.
We zeilen over de Maas; ik zie wolkenpartijen, koeien, enorme essen in de wind buigen, fieters over de dijk. Maar ik kan gewoon blijven zitten op mijn achterdekje. Een stalen O. Waar al mijn favoriete O-woorden van vroeger weer opkomen. Ik maakte, toen ik nog aan boord woonde, een rangorde van favoriete woorden in mijn hoofd. Fok stond op 1. De bolder op twee. En de tros, waarin ik graag zat op het achterdek, was nummer 3.
Even ben ik weer dat meisje. O's zoekend in de wolken. De golven tellend. Me verstoppend in een tros. Luisterend naar het geluid van de wind in de bomen, in de zeilen. Otisme is po-etisch. De wereld is klein genoeg om de volle schoonheid ervan binnen te laten.
We zeilen over de Maas; ik zie wolkenpartijen, koeien, enorme essen in de wind buigen, fieters over de dijk. Maar ik kan gewoon blijven zitten op mijn achterdekje. Een stalen O. Waar al mijn favoriete O-woorden van vroeger weer opkomen. Ik maakte, toen ik nog aan boord woonde, een rangorde van favoriete woorden in mijn hoofd. Fok stond op 1. De bolder op twee. En de tros, waarin ik graag zat op het achterdek, was nummer 3.
Even ben ik weer dat meisje. O's zoekend in de wolken. De golven tellend. Me verstoppend in een tros. Luisterend naar het geluid van de wind in de bomen, in de zeilen. Otisme is po-etisch. De wereld is klein genoeg om de volle schoonheid ervan binnen te laten.
maandag 2 augustus 2010
Gebroken crikel
De meditatie retraite is voorbij.
En dat betekent het einde van een veilig kader. Een weeklang leefde ik volgens een strak schema, op een beschermd erf, omgeven door stille mensen.
Als manager van de retraite had ik de rol om de praktische kant te verzorgen, zodat de deelnemers konden liggen in overgave en hun geest niet hoefden te vermoeien met gedachten over boodschappen, koken en logistieke aangelegenheden.
Ik was, zoals een aanwezige vriendin zei, de spil van de cirkel die zij vormden. De as van het wiel. Ik zorgde dat alles bleef draaien. Als manager was ik het centrum van de O. Een uitdagend en veilig gevoel tegelijkertijd.
Maar dat is nu weg. De stille cirkel die we samen vormden, is nu uiteengevallen in verschillende individuen die praten en ieder hun eigen weg gaan. En zonder cirkel, is een as nutteloos.
Vanmmiddag ging ik boodschappen doen. Niet voor veertig mensen, maar alleen voor mezelf. En plotseling hield mijn hoofd er mee op. Nadat ik een week voor een hele groep had gedacht, weigerden mijn hersenen om ook nog maar voor 1 persoon te denken.
Ik stond radeloos tussen de tientallen tenten bij de Perrysport, terwijl ik smste met verschillende vriendinnen over verschillende plannen voor de avond. Toen ik eenmaal buiten op het Vredenburgh stond, voelde ik me duizelig, als een losgeslagen deeltje in een veel te volle stad waar veel te veel dingen verkocht worden. Een stad waar geen cirkel is. En geen middelpunt. Geen middelpuntvliedende kracht. Alles schiet alle kanten op. Er zijn geen leraren, geen schema, geen stilte, geen manager. Er is verleiding, verwarring. Chaos. Lawaai.
Ik sprong snel op mijn fiets om me voor in ieder geval nog 1 dagje te verstoppen in mijn eigen kamer. Om binnen bekende muren weer een cirkel om me heen te trekken en het middelpunt daarvan te vinden. Om de as van mijn eigen wiel te zijn, zodat ik niet bewogen wordt door de gekte om me heen, maar beweeg vanuit de stilte van binnen.
Ook in augustus zullen mijn teksten cirkelen rondom de o - de letter en de vorm.
En dat betekent het einde van een veilig kader. Een weeklang leefde ik volgens een strak schema, op een beschermd erf, omgeven door stille mensen.
Als manager van de retraite had ik de rol om de praktische kant te verzorgen, zodat de deelnemers konden liggen in overgave en hun geest niet hoefden te vermoeien met gedachten over boodschappen, koken en logistieke aangelegenheden.
Ik was, zoals een aanwezige vriendin zei, de spil van de cirkel die zij vormden. De as van het wiel. Ik zorgde dat alles bleef draaien. Als manager was ik het centrum van de O. Een uitdagend en veilig gevoel tegelijkertijd.
Maar dat is nu weg. De stille cirkel die we samen vormden, is nu uiteengevallen in verschillende individuen die praten en ieder hun eigen weg gaan. En zonder cirkel, is een as nutteloos.
Vanmmiddag ging ik boodschappen doen. Niet voor veertig mensen, maar alleen voor mezelf. En plotseling hield mijn hoofd er mee op. Nadat ik een week voor een hele groep had gedacht, weigerden mijn hersenen om ook nog maar voor 1 persoon te denken.
Ik stond radeloos tussen de tientallen tenten bij de Perrysport, terwijl ik smste met verschillende vriendinnen over verschillende plannen voor de avond. Toen ik eenmaal buiten op het Vredenburgh stond, voelde ik me duizelig, als een losgeslagen deeltje in een veel te volle stad waar veel te veel dingen verkocht worden. Een stad waar geen cirkel is. En geen middelpunt. Geen middelpuntvliedende kracht. Alles schiet alle kanten op. Er zijn geen leraren, geen schema, geen stilte, geen manager. Er is verleiding, verwarring. Chaos. Lawaai.
Ik sprong snel op mijn fiets om me voor in ieder geval nog 1 dagje te verstoppen in mijn eigen kamer. Om binnen bekende muren weer een cirkel om me heen te trekken en het middelpunt daarvan te vinden. Om de as van mijn eigen wiel te zijn, zodat ik niet bewogen wordt door de gekte om me heen, maar beweeg vanuit de stilte van binnen.
Ook in augustus zullen mijn teksten cirkelen rondom de o - de letter en de vorm.
zondag 25 juli 2010
Open Dharma
Op dit moment ben ik bij de Open Dharma retraite in Zuid Oost Groningen.
Ik bevind me in een cirkel. Omsloten door een O van stille mensen. Simpelweg omdat we allemaal stil zijn, en samen op deze plek zijn, vormen we een cirkel.
We zijn omgeven door een open landschap. Vlakke Groningse akkers. En in de meditatiehal spreken of zwijgen Jaya en Gemma, de leraressen van Open Dharma.
Zij sluiten de cirkel. Omarmen de O. OM-armen de O. Tien jaar terug ontmoette ik ze in India. Ik werd geraakt, er ging iets open. Nu organiseer ik zelf een retraite en haal ze naar Nederland. Dat gebeurt eigenlijk vanzelf. Ook dat sluit de cirkel. Het brengt daar en hier samen. Binnen en buiten. Groningen en India.
Ik bevind me in een cirkel. Omsloten door een O van stille mensen. Simpelweg omdat we allemaal stil zijn, en samen op deze plek zijn, vormen we een cirkel.
We zijn omgeven door een open landschap. Vlakke Groningse akkers. En in de meditatiehal spreken of zwijgen Jaya en Gemma, de leraressen van Open Dharma.
Zij sluiten de cirkel. Omarmen de O. OM-armen de O. Tien jaar terug ontmoette ik ze in India. Ik werd geraakt, er ging iets open. Nu organiseer ik zelf een retraite en haal ze naar Nederland. Dat gebeurt eigenlijk vanzelf. Ook dat sluit de cirkel. Het brengt daar en hier samen. Binnen en buiten. Groningen en India.
maandag 19 juli 2010
O verijssel
In Overijssel komt de rollende O echt tot leven.
SLeM (Stichting Landschapstheater en Meer) heeft in de Provincie Overijssel een O van 130 bij 40 km op de grond gezet. Langs de contouren van de grootst mogelijke cirkel binnen de provincie hebben ze een enorme rode bal gerold. Hier zijn de hele zOmer activiteiten en een fietsroute. Het wordt afgesloten door het 'langste dorpsfeest'- alle dOrpen op de O vieren feest.
Een O om een prOvincie op de kaart te zetten. Om een kader te scheppen. Letterlijk een letterlijk kader. Een zichtbaar voorbeeld van hoe de taal mensen kan omringen en verbinden.
SLeM (Stichting Landschapstheater en Meer) heeft in de Provincie Overijssel een O van 130 bij 40 km op de grond gezet. Langs de contouren van de grootst mogelijke cirkel binnen de provincie hebben ze een enorme rode bal gerold. Hier zijn de hele zOmer activiteiten en een fietsroute. Het wordt afgesloten door het 'langste dorpsfeest'- alle dOrpen op de O vieren feest.
Een O om een prOvincie op de kaart te zetten. Om een kader te scheppen. Letterlijk een letterlijk kader. Een zichtbaar voorbeeld van hoe de taal mensen kan omringen en verbinden.
woensdag 7 juli 2010
De O
Een beetje laat, maar bij deze een nieuw juli thema. De O.
Ik verzamel mijn hele leven al o's. Al voordat ik kon praten, liet ik in mijn hoofd de O galmen. Ik woonde op een schip en daar zijn veel 0-woorden te vinden. Fok, wolk, golf, tros, log, oost. Ik liet de o's lang door mijn hoofd rollen, voordat ik ze mijn mond uit liet komen.
De O is een cirkel, een kring, met een klank er in. Het is een open letter en toch omvattend. Voor mij is het de eerste letter van het alfabet, de letter waar mijn taal mee begon.
Ook nu verzamel ik ze weer. O's. Ik vond een galmende O in de OM klank in India. Ik sloot me aan bij Open Dharma. Ik houd van de Oostenwind en van Ochtenden en zeilde over de Oceaan.
En nu, nu ben ik in Ommen. Een open plek in het bos. Tussen bomen. Overal o's dus. Ingangen in de taal.
Ik heb dit jaar vaak de is-o-latie opgezocht. Ik ben in een klooster gaan schrijven en in een caravan in de Spaanse bergen en nu in een huisje in Ommen. Zo maak in mijn eigen kleine cirkel. Ik trek een O in de aarde: hier ga ik schrijven.
Dat heb ik nodig. Een O op de grond. Omvattend en toch open. Een rond kader. En schrijven is nu een beetje het zwijgen van vroeger. Woorden verzamelen, nu niet in mijn hoofd, maar op papier - zonder ze meteen uit te spreken. De O vullen met mijn eigen woorden. En dan als ik OverstrOOm, maak ik er zinnen van.
Ik verzamel mijn hele leven al o's. Al voordat ik kon praten, liet ik in mijn hoofd de O galmen. Ik woonde op een schip en daar zijn veel 0-woorden te vinden. Fok, wolk, golf, tros, log, oost. Ik liet de o's lang door mijn hoofd rollen, voordat ik ze mijn mond uit liet komen.
De O is een cirkel, een kring, met een klank er in. Het is een open letter en toch omvattend. Voor mij is het de eerste letter van het alfabet, de letter waar mijn taal mee begon.
Ook nu verzamel ik ze weer. O's. Ik vond een galmende O in de OM klank in India. Ik sloot me aan bij Open Dharma. Ik houd van de Oostenwind en van Ochtenden en zeilde over de Oceaan.
En nu, nu ben ik in Ommen. Een open plek in het bos. Tussen bomen. Overal o's dus. Ingangen in de taal.
Ik heb dit jaar vaak de is-o-latie opgezocht. Ik ben in een klooster gaan schrijven en in een caravan in de Spaanse bergen en nu in een huisje in Ommen. Zo maak in mijn eigen kleine cirkel. Ik trek een O in de aarde: hier ga ik schrijven.
Dat heb ik nodig. Een O op de grond. Omvattend en toch open. Een rond kader. En schrijven is nu een beetje het zwijgen van vroeger. Woorden verzamelen, nu niet in mijn hoofd, maar op papier - zonder ze meteen uit te spreken. De O vullen met mijn eigen woorden. En dan als ik OverstrOOm, maak ik er zinnen van.
Abonneren op:
Posts (Atom)
