vrijdag 23 september 2011

Het geheim van de handen

Het is maandagmorgen 9 uur en ik dans op de Balkan Beats. Dansconditie. Een perfecte start van de week. Toch ben ik tijdens het dansen vaak afgeleid. Ik denk aan de verhalen die ik wil schrijven, de reizen die ik nog wil maken, de e-mails die ik nog moet schrijven. Ik zit dusdanig in mijn hoofd dat mijn voeten de weg kwijt raken. Ik zie mezelf in de spiegel naar links gaan als de rest van de groep naar rechts gaat. Mijn arm omhoog zwaaien als die opzij moet.

Dansen met de handen
Totdat Karin ons de opdracht geeft onze handen tijdens het dansen te blijven volgen. ‘In India ben je pas een goede danseres als je je handen in het vizier houdt,’ zegt ze.

Ik volg mijn vinger terwijl ik zover mogelijk om mijn as draai. Zie mijn handen terwijl ik door de zaal zwier.

En nu ben ik er helemaal. Geen verhalen, reizen, e-mails. Ik ben bij mijn hand die naar mijn heup gaat. Bij de vinger die naar buiten wijst.

Focus. Je kunt dansen, maar toch afwezig zijn. Maar als je op je handen moet letten, moet je hier zijn en nergens anders. Handen zijn altijd aanwezig.

Schrijven met de handen
Daarom werkt schrijven zo goed. Als je een pen in de hand pakt, focus je jezelf. Zonder pen kunnen je gedachten alle kanten uitwaaieren. Het is die hand, waarin de pen zit, die je in het moment houdt. Die twee handen op het toetsenbord die voorkomen dat je in gedachten verzinkt. Door je aandacht in de schrijvende hand te bundelen krijg je een onderwerp sneller en dieper te pakken.

Specifiek
In de les ‘Schrijven met je handen’ tijdens Schrijfconditie reeks gaat het er om dat je je tekst handen en voeten geeft. Dat je je verhaal concreet en tastbaar maakt. Dat je het niet over een boom, maar over een eik te hebt. Je bestelt in je tekst geen eten op een terrasje, maar een broodje kroket op het terras van de plaatselijke kroeg. Dat zijn handen. Concreet en specifiek.

Als je schrijft vanuit je handen, ben je aanwezig. Duidelijk en direct.

Echt
Ik let altijd op handen. Het is het eerste wat me aan iemand opvalt. Of hij lange pianovingers heeft of brede werkhanden. Handen laten zien wie iemand is. En door een tekst handen te geven, door specifiek te zijn, laat je zien wie je bent. Je verschuilt je niet achter vaagheden, achter algemeenheden.

Je schrijft niet langer: het was een eenzame dag. Je schrijft: Ik heb vandaag mijn telefoon tien keer op berichten gecheckt. Ik had een keer een bericht. Het was van een KPN bericht dat mijn beltegoed op was.

Handen zijn echt. Geef iemand een hand en je weet wat voor iemand er tegen over je staat. Iemand met zweterige kleffe slappe handen of iemand met een stevige handdruk.

Hart
‘Handen zijn rechtstreeks verbonden met het hart,’ zegt Karin. ‘Als je je handen volgt, kom je in de flow.’

Zie schrijven als een dans. Schrijf als een Indiase dansers die haar handen nooit uit het oog verliest. Schrijf met stevige hand. Voel hoe je hand overgaat in je arm, hoe je arm overgaat in de romp en hoe het bloed van en naar je hart stroomt.

Door tijdens het schrijven je aandacht naar je handen te brengen, ga je uit je hoofd en in je hart. Als je echt landt op papier, oog hebt voor details, concreet bent, dan gaan de woorden stromen.

donderdag 15 september 2011

De schrijfwoestijn

Op boekschrijven.nl mijn nieuwste blog over de noodzaak van verdwalen tijdens het schrijven.
Als je het echt niet meer weet, is dit vaak een teken dat je op de goede weg bent!