maandag 14 september 2009

Draden

Deze zomer was ik de manager van een meditatieretraite.

De nacht voordat de retraite begon, lag ik piekerend wakker. Had ik wel genoeg auto’s geregeld? Hadden we voldoende eten? En had ik wel duidelijk genoeg gezegd dat de deelnemers zelf hun meditatiekussen mee moesten nemen?

Het was net alsof ik aan het werk was. Niets geen retraitegevoel waarbij ik ruimte in mezelf voelde.

Tijd voor een gedachte-experiment. Wat nou als de hele retraite eigenlijk al georganiseerd was? Dat alles al stond. En dat ik alleen maar hoefde te volgen, alleen maar een kleurplaat hoefde in te kleuren.

Inzien dat niet alles in mijn handen lag. Dat ik niet de kleurplaat hoefde te tekenen. Mezelf een iets minder grote rol toebedelen, maar wel gewoon te doen wat ik moest doen.

Het hielp. Ik viel in slaap.
Natuurlijk verdwenen de zorgen de week erna niet. Door een gedachte-experiment verander je niet meteen je manier van denken. Een manier van denken waarin Ik centraal sta. Als ik het maar goed doe.

Maar midden in de week, terwijl ik aan kop van een lange sliert wandelende, zwijgende mensen liep, zag ik mezelf plots als paard. Het was nog maar een uur of zeven, en de ochtendzon viel net over de heg heen. Ik zag in dat lage ochtendlicht de lijnen waarmee de groep achter mij, mij mende. Ik was helemaal geen leiding. Ik was een paard in dienst van, die trouw haar klus deed. Ik zou daar niet lopen, als zij er niet liepen. Zij hadden de teugels in handen. En ik werd niet alleen gemend door de mensen, maar ook door de ochtend, door de weilanden en goudgroene bomen. Overal liepen dunne, dauwige spinnenweb draden. En ik wist: dit organiseer ik niet. Dit wordt georganiseerd. En ik hoef alleen mijn eigen voetstappen te volgen, naar daar waar alles al is.

dinsdag 1 september 2009

Morning

Nothing needs to be it

Nothing needs to be found
discovered
entlightend

Two spiders
make
their web

The morningrain
falls
softly

A candle
flickers and
whispers

Here, here, here
is everything
that wants
to be seen