Ik ben nu in een heel ander Hawaii. Aan de oostkant. Mijn veilige veranda aan de weskust voelt ver weg. Ik kampeer midden in de jungle. De lucht zindert. Ik hoor krekels, kikkers, vogels. Lianen, palmen, bananenbomen en heel veel ander, onbekend groen omringt mijn tentje. Het regent tachtig procent van de dag.
Het resort waar ik verblijf ligt aan de kust. Een uur rijden van de bewoonde wereld. De bomen hangen over de kronkelweg heen, alsof ze het asfalt opeisen. De kust is ruig en zwart, gestold lava. De branding is heftig.
Ook ik ben anders aan deze kant van het eiland. Rusteloos. Zwart als het strand. Vurig als de vulkaan. Ondoordringbaar als de jungle. Het oosten is mijn schaduwkant. Hier rijzen mijn buien tegen de klippen op. Ik huil naar de volle maan, naar de oceaan en zing in de wind.
Op mijn natgeregende gympen loop ik langs de kust. Op mijn natter slippers klepper ik door het woud. Op een harde houten ondergrond slaap ik.
En in deze lounge, een donkeregroene veranda, omgeven door muskietengaas, vlieg ik heel even, via de wifistroom, weg naar een andere wereld.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten