donderdag 14 januari 2010

Het begin van de maan

Deze ochtend schrijf ik aan mijn heilige-met-de-pen-schrijf-tafel op de computer. Dat gebeurt alleen op nieuwe maan. Dan is de creativiteit zo sterk, dat er meteen een tekstverwerker aan te pas moet komen. Het papier kan dat niet aan.

Het duurde even voordat ik door had dat deze buien van schrijfwoede samen hangen met de nieuwe maan. Ik denk dat dat ongeveer een jaar geleden begon. Toen zat ik om 6 uur in de ochtend al achter mijn computer. Ik werd wakker met een kant en klaar gedicht in mijn hoofd. Tussen de zinnnen door keek ik op mijn maankalender. Nieuwe maan. Aha, alweer.

Nieuwe maan is niet zo opvallend als de volle maan. Een volle maan staat te knallen aan de hemel en veel mensen weten hoeveel onrust dit kan veroorzaken. Wilde dromen, vechtpartijen in de kroeg, een onrustige geest.

Maar de nieuwe maan is een stille kracht. In haar duisternis, is er opeens alle ruimte voor mijn licht. Alsof zij op die ene dag even opzij stapt en je een blik gunt in de diepte van het universum. Door de volle maan word ik verblind. Ze is mooi. Ik kan in haar licht dansen. Maar de nieuwe maan, geeft diepte. Zij lijkt op mijn heilige zone in de ochtend. De zone tussen dag en nacht, tussen mij en mijn essentie. Mijn essentie die in de korte donkerte heel even een ster aan de hemel kan zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten