vrijdag 2 december 2011

Transitie 6 - Een leuke wereld

De rode fietsstoplichten bij het station in Utrecht zijn al een tijdje hartvormig. Dat komt omdat een creatieve geest hier een zwarte sticker op heeft geplakt, waardoor het normaal ronde licht nu oogt als een rood hart.

Dat noem ik: transitie in gang zetten.

Groot begint klein
In mijn transitieblog nummer vier, schreef ik daarover. Hoe een maatschappelijke transitie altijd begint bij een persoonlijke. Willen we een duurzamere (en dus leukere) wereld, dan hebben we zulke stickerplakkers nodig. Het is ongelooflijk hoeveel vrolijker ik me voel als ik voor een rood hart in plaats van voor een rood stoplicht sta te wachten.

Puber-transitie-teit
Toen ik zestien was heb ik veel van die wereld-opleukende-acties uitgevoerd. Dat zal niet voor niets op die leeftijd gebeuren. De puberteit is transitieteit. Voor mij was het enorm frustrerend dat terwijl mijn hele innerlijke wereld op de kop lag, de buitenwereld er stug en onveranderlijk bij bleef liggen. Dat moest anders. Dat moest leuker.

Dus besloot ik om samen met mijn beste vriendin wierrook te branden op onze middelbare plattelandsschool. Stiekem natuurlijk, want wij voelden op onze Groningse klompen ook wel aan dat de schoolleiding dat iets minder leuk zou vinden.
Elke pauze slopen wij naar de wc om een stokje aan te steken om de school iets kruidiger, wereldser en lekkerder te maken. Er werd zoveel over gepraat, dat zelfs mijn broertje die op school zat in de stad Groningen (lees: de ECHTE wereld) er van wist.

Uiteindelijk werden we bij de directeur geroepen. Die had een vaag vermoeden dat wij de rookstichters waren. Want wij waren immers onlangs in Amsterdam geweest en ‘daar kon je dat spul kopen.’

Loesje
Om niet van school geschopt te worden (want dat dreigde te gebeuren) stopten we. Maar we bleven strijden voor een leukere wereld.

Onze grote inspirator was Loesje. Zij wist pas hoe je op een leuke manier de wereld kon prikkelen. Wij plakten onze kleidorpen vol met posters en schreven af en toe zelf ook een Loesje.

Mijn tekst ‘Ben ik nu duizelig of draait de wereld door?’ werd zelfs door Loesje op een poster geprint.

Een verschil maken
Ik weet niet of het wat heeft uitgevoerd, mijn puberale opleuk-acties. Maar voor mij waren ze het begin van het besef: ik ben onderdeel van deze wereld en ik maak een verschil.

Dat ik voor een wierrookstokje bijna van school werd gestuurd en dat mijn Loesje tekst gebruikt werd: dat betekende dat ik gehoord werd. Dat het er toe deed, wat ik dacht en zei, ook al zat ik verstopt tussen de noordelijke koolzaadvelden.

Door een sticker op een stoplicht te plakken kan ongeduld veranderen in een glimlach. Een Loesje poster brengt je op andere gedachten. En kleine verschuivingen in gemoed en in denkwijze kunnen enorme gevolgen hebben. Daarvan ben ik overtuigd.

Laten we leuk beginnen
En dat bedoel ik dus als ik schrijf dat maatschappelijke transities klein beginnen. Ik weet ook niet precies hoe dat moet. Maar laten we beginnen om de dingen leuker te maken. Dat lijkt mij een krachtig en vrij makkelijk begin. Want leuk is zo moeilijk nog niet.

1 opmerking:

  1. Fijn dat je ook nu, net als op je zestiende, de wereld leuker maakt. Hou vol!!!

    BeantwoordenVerwijderen