donderdag 1 december 2011

Transitie 5 - Ganzen en sleutels

De ganzen zijn weg.

Ik merkte het pas na een uur. Terwijl ik langs de drooggevallen oevers van de Lek liep, voelde ik wel: er is iets anders. Maar ik dacht dat dat aan het extreme laagwater lag. De uiterwaarden lijken in deze droge tijden op het wad. Dezelfde slikgeur, dezelfde ribbelpatronen en scheuren in de uitgedroogde rivierbodem en dezelfde geluiden: meeuwen, meerkoeten en scholeksters, die hun oranje snavel net zoals bij de waddendijk in de modder steken.

Het schemerde. En even windstil. Vlak water. Blauw licht. En die stilte versterkte dat gevoel:er mist iets.

En toen wist ik het. De ganzen. In november waren ze, vooral in de schemer, overaanwezig. Ze kwamen in langgerekte v's vanuit de uiterwaarden aanvliegen. In de dichte mist, werd ik omgeven door hun luide gegak. 's Nachts in bed, waren de ganzen steeds op de achtergrond aanwezig, wat me op een of andere manier een vrij gevoel gaf.

Nu hoor ik alleen twee Nijlganzen. Net als thuis. Daar wonen ook twee Nijlganzen in de boom. Al zolang dat ik ze een naam heb gegeven. Gijsje en Gijs. Ze figureren vaak in mijn ochtendpagina's. G&G zijn niet, zoals andere ganssoorten, dol op transitie. Zij blijven plakken.

In november voelde ik me als die grauwe, rot- en brandganzen die hoog in de lucht gakten en zich voorbereidden op de grote reis. Ik was onderweg. Aan het transeren tussen thuis en dit atelier. Met twee sleutelbossen in mijn jaszak. Die van thuis met een hart als sleutelhanger en die van hier met een groene plastic soldaat. Die heb ik zo gekregen. Ik heb nooit echt begrepen waarom er zo'n schietende man aan mijn bos moet hangen. Omdat ik op een fort zit?

Een maand lang raakte ik die bos ook steeds kwijt. Maar vandaag haalde ik eindelijk mijn ateliersleutel van die soldatenbos en hing 'm aan mijn harten-huisbos. Vandaag, op 1 december, ben ik een Nijlgans geworden. Ik ben thuis.

Tja, dat zou een mooi einde van dit stuk tekst zijn geweest. Was het niet zo dat ik op DIT moment (en dat is echt waar) opeens een groep ganzen hoor overvliegen.

Kriebels in mijn buik. De ganzen roepen vrijheid. Ben ik wel een Nijlgans? Is transitie eigenlijk ooit voorbij?

Wordt vervolgd...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten