woensdag 26 mei 2010

Figurant

Ik zit nu in een barretje in Barcelona. Ik heb een gloeihoofd omdat ik vanmorgen op het strand heb gelegen en in de (ijskoude!) Middelandse zee heb gezwommen. Er staat een soort Spaanse reggae op. De koele ronde marmerentafelbladen staan wankel op hun driepootjes op de zwart/wit betegelde vloer. Het is 15 uur en druk want lunchtijd.
Ik heb net een couscous met groenten gegeten. Dat wil zeggen couscous met een verdwaalde kikkererwt en rozijn.
Ik ben net een dag terug van mijn schrijfretraite in de bergen. De stad en al haar geluiden is me nog wat veel. Vandaar dat ik vanmorgen mijn toevlucht zocht bij de zee. Brekende golven, zon. Ah. Dit snap ik.
Maar ook hier moet je je hoofd erbij houden. Op het moment dat ik mijn schoenen weer aantrok, begon een oude man op een bankje achter mij te schreeuwen. 'Dronken,'dacht ik nog. Ik had pas door dat het over mij ging toen hij een jongen aanstuurde om naar mij toe te lopen. Met mijn rugzak! Huh, mijn rugzak? Ik draaide me om. Zonet stond ie toch nog achter me? Ergens in de verte liep een andere jongen, traag en met gebogen schouders, de hoek om. De oude man lachte hard en wees naar hem. Was dat de dief? Hij zei wat in het Spaans, maar ja, dat versta ik niet.
Ik had werkelijk geen benul. Het was alsof ik slechts een figurant in dit hele gebeuren was. Steeds meer mensen stopten. Maar dit was toch wel echt mijn tas. Met alles er nog in. Schoenen aan, tas om, vriendelijk knikken naar de jongen die mijn redder, maar misschien ook wel mijn dief was. Tja.
Dus zo dwaal ik wat als figurant door het decor van drukke straten en smalle stegen van Barcelona met een beschermengel achter me.
Een lunch in dit helverlichte cafeetje met draaiende fans aan het plafond en rokende gasten aan de bar, zet me weer op aarde. De woorden ook. Zometeen dit laptopje in mijn tas maar stevig vasthouden.

1 opmerking: