Happy holi

Vandaag begon ik met het opruimen van de Grote Gevaarlijke hoek. Mijn bureau. Stapel voor stapel pakte ik de grote pakken papier van de planken. Oude versies van mijn boek. Tot voor kort nog te heilig om weg te gooien. Maar wat heb ik er aan als ik ook een doos van de gebonden, uiteindelijke versie in mijn kamer heb staan?

Dus - weg ermee. Toch had het nog aantrekkingskracht. Ik sloeg de eerste versie open en las hoe ik ooit begonnen was. Lappen tekst met vers uitgewerkte interviews.

Toen ging de telefoon. En geloof het of niet. Het was Aprajita, de gescheiden vrouw wiens verhaal ik net aan het lezen was. En zij belt bijna nooit. Behalve in maart. "Happy holi, Nanda-ji!" zei ze.

Holi! Ik was helemaal vergeten dat dat vandaag was. Het kleurrijke Indiase festival en het begin van het Indiase nieuwjaar.
Het was alsof Padmini met haar zangerige Engels zo een wolk paarse verf in mijn kamer had gegooid. Lente! En: India! India zo levend, dat ik inzag hoe idioot het was om al die papieren te bewaren. Alsof ik zo de Indiase vrouwen dicht bij me kon houden. Maar ze leven. En ze bellen.
Dus net zoals je met Holi je afgeschrobde oude huidcellen in het vuur gooit, zo gooide ik vandaag oude woorden weg.

"How is your new book doing Nanda ji?" vroeg Aprajita, zoals altijd vol interesse.
"It goes slowly slowly," zei ik.
"Wait for september, than it goes fast," zegt ze. Ze heeft vast weer in de sterren gekeken. En ik geloof haar. Want een paar jaar terug heeft tot op de maand precies voorspeld wanneer mijn boek uitgegeven zou worden.

We kletsen maar een paar minuten. Toch is het daarna veel lichter, dat opruimen. Iets nieuws heeft zich aangekondigd.