Op dit moment ben ik bij de Open Dharma retraite in Zuid Oost Groningen.
Ik bevind me in een cirkel. Omsloten door een O van stille mensen. Simpelweg omdat we allemaal stil zijn, en samen op deze plek zijn, vormen we een cirkel.
We zijn omgeven door een open landschap. Vlakke Groningse akkers. En in de meditatiehal spreken of zwijgen Jaya en Gemma, de leraressen van Open Dharma.
Zij sluiten de cirkel. Omarmen de O. OM-armen de O. Tien jaar terug ontmoette ik ze in India. Ik werd geraakt, er ging iets open. Nu organiseer ik zelf een retraite en haal ze naar Nederland. Dat gebeurt eigenlijk vanzelf. Ook dat sluit de cirkel. Het brengt daar en hier samen. Binnen en buiten. Groningen en India.
zondag 25 juli 2010
maandag 19 juli 2010
O verijssel
In Overijssel komt de rollende O echt tot leven.
SLeM (Stichting Landschapstheater en Meer) heeft in de Provincie Overijssel een O van 130 bij 40 km op de grond gezet. Langs de contouren van de grootst mogelijke cirkel binnen de provincie hebben ze een enorme rode bal gerold. Hier zijn de hele zOmer activiteiten en een fietsroute. Het wordt afgesloten door het 'langste dorpsfeest'- alle dOrpen op de O vieren feest.
Een O om een prOvincie op de kaart te zetten. Om een kader te scheppen. Letterlijk een letterlijk kader. Een zichtbaar voorbeeld van hoe de taal mensen kan omringen en verbinden.
SLeM (Stichting Landschapstheater en Meer) heeft in de Provincie Overijssel een O van 130 bij 40 km op de grond gezet. Langs de contouren van de grootst mogelijke cirkel binnen de provincie hebben ze een enorme rode bal gerold. Hier zijn de hele zOmer activiteiten en een fietsroute. Het wordt afgesloten door het 'langste dorpsfeest'- alle dOrpen op de O vieren feest.
Een O om een prOvincie op de kaart te zetten. Om een kader te scheppen. Letterlijk een letterlijk kader. Een zichtbaar voorbeeld van hoe de taal mensen kan omringen en verbinden.
woensdag 7 juli 2010
De O
Een beetje laat, maar bij deze een nieuw juli thema. De O.
Ik verzamel mijn hele leven al o's. Al voordat ik kon praten, liet ik in mijn hoofd de O galmen. Ik woonde op een schip en daar zijn veel 0-woorden te vinden. Fok, wolk, golf, tros, log, oost. Ik liet de o's lang door mijn hoofd rollen, voordat ik ze mijn mond uit liet komen.
De O is een cirkel, een kring, met een klank er in. Het is een open letter en toch omvattend. Voor mij is het de eerste letter van het alfabet, de letter waar mijn taal mee begon.
Ook nu verzamel ik ze weer. O's. Ik vond een galmende O in de OM klank in India. Ik sloot me aan bij Open Dharma. Ik houd van de Oostenwind en van Ochtenden en zeilde over de Oceaan.
En nu, nu ben ik in Ommen. Een open plek in het bos. Tussen bomen. Overal o's dus. Ingangen in de taal.
Ik heb dit jaar vaak de is-o-latie opgezocht. Ik ben in een klooster gaan schrijven en in een caravan in de Spaanse bergen en nu in een huisje in Ommen. Zo maak in mijn eigen kleine cirkel. Ik trek een O in de aarde: hier ga ik schrijven.
Dat heb ik nodig. Een O op de grond. Omvattend en toch open. Een rond kader. En schrijven is nu een beetje het zwijgen van vroeger. Woorden verzamelen, nu niet in mijn hoofd, maar op papier - zonder ze meteen uit te spreken. De O vullen met mijn eigen woorden. En dan als ik OverstrOOm, maak ik er zinnen van.
Ik verzamel mijn hele leven al o's. Al voordat ik kon praten, liet ik in mijn hoofd de O galmen. Ik woonde op een schip en daar zijn veel 0-woorden te vinden. Fok, wolk, golf, tros, log, oost. Ik liet de o's lang door mijn hoofd rollen, voordat ik ze mijn mond uit liet komen.
De O is een cirkel, een kring, met een klank er in. Het is een open letter en toch omvattend. Voor mij is het de eerste letter van het alfabet, de letter waar mijn taal mee begon.
Ook nu verzamel ik ze weer. O's. Ik vond een galmende O in de OM klank in India. Ik sloot me aan bij Open Dharma. Ik houd van de Oostenwind en van Ochtenden en zeilde over de Oceaan.
En nu, nu ben ik in Ommen. Een open plek in het bos. Tussen bomen. Overal o's dus. Ingangen in de taal.
Ik heb dit jaar vaak de is-o-latie opgezocht. Ik ben in een klooster gaan schrijven en in een caravan in de Spaanse bergen en nu in een huisje in Ommen. Zo maak in mijn eigen kleine cirkel. Ik trek een O in de aarde: hier ga ik schrijven.
Dat heb ik nodig. Een O op de grond. Omvattend en toch open. Een rond kader. En schrijven is nu een beetje het zwijgen van vroeger. Woorden verzamelen, nu niet in mijn hoofd, maar op papier - zonder ze meteen uit te spreken. De O vullen met mijn eigen woorden. En dan als ik OverstrOOm, maak ik er zinnen van.
vrijdag 18 juni 2010
Kytopia
Kytopia is een vrijstaat binnnen een vrijstaat. Oerol zoals oerol moet zijn. Zonder lange rijen, zonder entreebewijs, zonder programmering. Elke dag tussen 14.00 en 17.00 uur toverde Colin Benders, oftwel 'Kyteman',een duinpan in de bossen om tot Kytopia. Een plek waar muzikanten en theatermakers, je wist van te voren nooit wie, samen improviseerden.
Het mooiste was de stilte. Voordat Kyteman begon te spelen vroeg hij iedereen stil te zijn. 'Want,' zei hij 'de mooiste dingen ontstaan vanuit een bodem van stilte.'
Een duinpan met honderden zwijgende mensen. En dan vanuit die dragende stilte een eerste toeterklank. Tussen het geruis van de bomen door. En die klank komt echt aan. Piano erbij, drum zet in, toeter zwelt op. Maar de beginstilte blijft meedoen.
Op het strand creeerde ik mijn eigen Kytopia. Met mijn matrasvlieger.
Ik smste vrienden 'Gaan jullie mee de lucht in?'. En al snel liepen ze een voor een het warme zand op, om te spelen met die krachtige en machtige vlieger. De vliegerlijnen maakten als gitaarsnaren hoge muziek in de lucht. Het hoofd in de wind. En de voeten op een bodem van stilte.
De vlieger was een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt dit oerol.
Het mooiste was de stilte. Voordat Kyteman begon te spelen vroeg hij iedereen stil te zijn. 'Want,' zei hij 'de mooiste dingen ontstaan vanuit een bodem van stilte.'
Een duinpan met honderden zwijgende mensen. En dan vanuit die dragende stilte een eerste toeterklank. Tussen het geruis van de bomen door. En die klank komt echt aan. Piano erbij, drum zet in, toeter zwelt op. Maar de beginstilte blijft meedoen.
Op het strand creeerde ik mijn eigen Kytopia. Met mijn matrasvlieger.
Ik smste vrienden 'Gaan jullie mee de lucht in?'. En al snel liepen ze een voor een het warme zand op, om te spelen met die krachtige en machtige vlieger. De vliegerlijnen maakten als gitaarsnaren hoge muziek in de lucht. Het hoofd in de wind. En de voeten op een bodem van stilte.
De vlieger was een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt dit oerol.
zaterdag 12 juni 2010
Uit nutteloze noodzaak
Hieronder een deel van Het manifest van Terschelling, geschreven door Ramsey Nasr, dat is aangeboden aan de nieuwe tweede kamer. Over het belang van kunst.
("....")
"Ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut
maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar een ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens
en als ik verstijf o pmijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als mijzelf vervloek
om zit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht."
Onderteken dit manifest op www.manifestvanterschelling.nl
("....")
"Ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
haar grote nut
maar mijn blad zweeg indrukwekkend
en alle muzen weken
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar een ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens
en als ik verstijf o pmijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als mijzelf vervloek
om zit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht."
Onderteken dit manifest op www.manifestvanterschelling.nl
Ondergronds en onderhuids
Ik zit naast het raampje van de Tiger, de snelboot naar Oerol. Ik zit helemaal voorin, zo ben ik het snelst op mijn jaarlijkse inspiratiefestival.
Sinds mijn veertiende kom ik al op Oerol. De eerste jaren, toen ik als maat op een zeilschip kwam, zag ik alleen de haven en het groene strand. De jaren erna heb ik er als vrijwilliger gewerkt. En nu kom ik vooral om de magie van het festival op te snuiven. Maar wanneer en hoe ik er ook kom, elk jaar wordt er tijdens oerol iets in gang gezet. Een nieuw idee, een nieuwe cursus, een nieuwe liefde.
Oerol, altijd rond midzomer, verschuift iets. Drukt iets door wat al langer in de lucht hangt. Ik weet niet waarom. En dat is deel van het geheim denk ik. Dat ik er niet zoveel mee te maken heb. Ik weet niet wat er gebeurt en niet hoe. Maar feit is dat er na oerol altijd iets nieuws ontstaat.
Mijn meditatielerares Jaya zei eens tijdens een retraite dat onze spirituele verschuivingen tijdens een meditatie vaak onzichtbaar voor ons zijn. De grootste veranderingen vinden plaats onder de grond, in de donkerte, veranderingen als boomwortels. Dat stelde mij gerust. Want ik zat al dagen op dat kussentje met het idee dat er echt absoluut niets gebeurde, behalve dan dat ik inderdaad steeds weer in- en uitademde.
'En,' zei Jaya, 'het is maar goed dat we niets weten over die ondergrondse verschuivingen, anders zouden we ons ermee gaan bemoeien.'
En met sommige dingen kunnen we ons beter maar niet bemoeien.
Zoals met oerol. Daar moet je je niet mee bemoeien. Daar moet je gewoon heen gaan. En dan de dingen laten gebeuren. Voorstellingen missen, andere, niet geplande voorstellingen halen, bekenden mislopen, onbekenden ontmoeten: oerol loopt altijd anders dan gepland. Maar ergens in mijn bloedbanen verschuift er iets. En dat zou je inspiratie kunnen noemen. Onderhuidse inspiratie.
Sinds mijn veertiende kom ik al op Oerol. De eerste jaren, toen ik als maat op een zeilschip kwam, zag ik alleen de haven en het groene strand. De jaren erna heb ik er als vrijwilliger gewerkt. En nu kom ik vooral om de magie van het festival op te snuiven. Maar wanneer en hoe ik er ook kom, elk jaar wordt er tijdens oerol iets in gang gezet. Een nieuw idee, een nieuwe cursus, een nieuwe liefde.
Oerol, altijd rond midzomer, verschuift iets. Drukt iets door wat al langer in de lucht hangt. Ik weet niet waarom. En dat is deel van het geheim denk ik. Dat ik er niet zoveel mee te maken heb. Ik weet niet wat er gebeurt en niet hoe. Maar feit is dat er na oerol altijd iets nieuws ontstaat.
Mijn meditatielerares Jaya zei eens tijdens een retraite dat onze spirituele verschuivingen tijdens een meditatie vaak onzichtbaar voor ons zijn. De grootste veranderingen vinden plaats onder de grond, in de donkerte, veranderingen als boomwortels. Dat stelde mij gerust. Want ik zat al dagen op dat kussentje met het idee dat er echt absoluut niets gebeurde, behalve dan dat ik inderdaad steeds weer in- en uitademde.
'En,' zei Jaya, 'het is maar goed dat we niets weten over die ondergrondse verschuivingen, anders zouden we ons ermee gaan bemoeien.'
En met sommige dingen kunnen we ons beter maar niet bemoeien.
Zoals met oerol. Daar moet je je niet mee bemoeien. Daar moet je gewoon heen gaan. En dan de dingen laten gebeuren. Voorstellingen missen, andere, niet geplande voorstellingen halen, bekenden mislopen, onbekenden ontmoeten: oerol loopt altijd anders dan gepland. Maar ergens in mijn bloedbanen verschuift er iets. En dat zou je inspiratie kunnen noemen. Onderhuidse inspiratie.
donderdag 10 juni 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)
