Een boek in een maand

November wordt een gekkenhuis. Ik doe mee aan de NANOWRIMO.

De wat? De National Novel Writing Month. Nanowrimo is een Amerikaans initiaief dat mensen aanspoort om binnen een maand een roman te schrijven. Crazyness? Yes.

50 000 woorden in een maand. 175 pagina's. Gemiddeld 1667 woorden per dag.

Nee, ze worden niet goed die pagina's. Maar dat hoeft ook niet. Het streven van de nanowrimo is kwantiteit, niet kwaliteit.

Is dat erg? Nee. Want vaak komt de kwaliteit gedurende het proces.
Daarom zeg ik ook vaak bij mijn workshops: wat we hier maken hoeft niet goed te zijn.(Het mag wel!)Dat is schrijversblokkade nummer 1: dat we denken dat alles wat we schrijven meteen goed moet zijn.

Dus daarom de Nanowrimo. Een wel heel radicale manier om af te rekenen met perfectionisme. En met uitstelgedrag.

Ik werk al een aantal jaar aan mijn huidige boek. Die tijd had ik ook nodig. Om de juiste stijl, het juiste perspectief te vinden. Ik denk dat ik ze nu heb gevonden (maar zeker weten doe je het nooit) en ben nu klaar voor een lange sprint.

Het idee dat er wereldwijd 156,415 mensen meeschrijven helpt!

En wat ik dan schrijf? Dat zal ik deze maand beetje bij beetje vertellen.
Een eerste tipje van de sluier:

Oranje vlammen flikkeren op het zwarte staal. Teer, petroleum, zout.
De koude huid van het schip tegen mijn warme huid. Watergeklots, gelispel, geklets. Sjoefff, snel, gaan we, snel, sjoefff. Mijn handje op het vochtige staal. Gesloten ogen. Snellllll, fluister ik zonder mijn mond open doen. Sjoefffff, snellllller.
Ik doezel in. Golven, schommelende petroleumlamp, een klapperend zwaard. Mama kookt, Huntje slaapt bij de kachel. Papa is op dek. Snelllll, breek, breek, breek.
Breeeeeeeeek, fluister ik terug. Niemand hoort me. Alleen de zee.