Herfst haiku

'Bart, wat voor soort boom staat er eigenlijk achter ons huis?'
'Een linde,'zegt mijn huisgenoot.
'Shit,' zeg ik. 'Dat is een lettergreep te veel. Ik dacht dat het een es was.'

Ik ben vanochtend aan een haiku begonnen. Maar de derde regel, die uit vijf lettergrepen moet bestaan -'de es licht geel op'- klopt nu niet meer. In een haiku mag je niet liegen, en ook niet fantaseren. Een linde is een linde.

Tussen al mijn herfstige activiteiten van de dag door - ik poets, ik ruim op, ik zet de ramen open- sleutel ik aan die drie zinnen, die 17 lettergrepen.

Ik poets de douche. En loop terug naar mijn tafeltje. Es weg, linde erin. Strepen, draaien. Alles moet nu anders. Dit heeft grote gevolgen. Tafel opruimen. In mijn hoofd tellen. 5-7-5. Woorden die op hun plek vallen. Een eerste resultaat:

De grijze zon schijnt
door de lage ochtendmist en
licht de linde op

Ik breng het oud papier weg. Iets zit me dwars. Ook al bevallen de i-klanken en het ritme van de eerste haiku me, ik mis het oranje licht. Dus terug naar mijn kleine tafeltje aan het raam.

Enkel de linde
licht op - boven ochtendmist -
in oranje blad

Zo herfst ik de dag door.