De oude dichter
staat op het podium
hij kan zijn eigen gedichten
niet meer lezen
bril op, bril af
Hij hoeft niets te zeggen
hij is zijn eigen
gedicht geworden
Het grijze haar, bruine jasje
de leesbril en zijn gemak
spreken over de onverschilligheid
van de wereld
en de overbodigheid
van zijn vragen
Op de trap kom ik hem tegen
tree voor tree treedt hij
zijn bekende nacht van de poezie in
Hij glimlacht
een gedicht in mij wakker
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten