Dit gedicht heb ik geschreven in een diepe vallei van de Spaanse bergen.
Pont de Cavaloca
Mag ik nu achterlaten
de scherpe rand
van geen steen, vogel,
en rivier te zijn
van niet op mijn plek
als mens
van niet hier, niet nu
en veel te lang en
altijd
veel te weing
Mag ik precies genoeg meenemen
de wind, de schaduw
de echo van de vogels
op de steile wanden
van dit koele dal
Mag ik de eeuwenoude brug zijn
stenen tussen twee oevers
boven een droge rivier
Mag ik verbinden
dat wat genezen wil
nu, hier
met deze pen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten