Ik keek en herkende
de zinsdelen
in het licht
van de volle maan
ontleedde ik mezelf
Ik onderstreepte
het lijdend voorwerp
schreeuwend
in de lage ochtendmist
Mijn voorwerp
op het altaar
en het persoonlijk voornaamwoord
maakt een wandeling
met het, nu werkeloze, werkwoord
De zin
die ik dacht
te zijn
uiteengevallen
niet langer een
onlosmakelijk geheel
Laat me niet alleen
Maar een woord
was blijven zitten
in de donkere nacht
in de heldere maan
een nieuw begrip
Het zijnswoord
zonder delen, grepen,
tijden en verhaal
Alleen
zonder
alleen
te zijn
vrijdag 5 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten